عليک السلام؛
نااميدش که مي کنيم! شک نکن!
اينکه چقدر نااميدش مي کنيم، مي شود بحث کرد!
مثلا مثل کوفيان تا پاي دارالخلافه ابن مرجانه ميايم بعد تا شب به تاريکي نرسيده ميريم خونمون، يا اينکه نه، تا صفين ميايم بعد قرآن سر نيزه ديديم بر مي گرديم بعدشم وقتي علي (ع) شهيد شد از خودمون مي پرسيم اصلا نماز مي خوند، يا اينکه نه اصلا از همون اول حسن (ع) رو تنها ميذاريم تا قضا و قدر کارشو بکنه! يا اگه خيلي فاجعه باشيم ميريم خيمه بچه هاي حسين (ع) رو آتيش ميزنيم!!
تجربه نشون داده بحث روي اميد نيست اصلا، روي ميزان نااميديه اخوي!
----
به شهروند درجه دو و غريب آشنا:
لازم نيست احمدي نژادي باشيد يا با سيد علي يا با فلاني و فلاني ... اينها وسيله اند براي هدفي، هدف رو درست بشناسين وسيله درست هم مشخص ميشه ... اينها انسانند و جايزالخطا، مريدي و مرادي اگه باعث گم شدن هدف بشه و چشم کور کنه، باعث ميشه که اگه مراد جائزالخطا اشتباهي بکنه شما هم ناخواسته همون راه رو بريد و گمراه بشيد، پس هدف رو خوب بشناسيد تا وسيله هاي درست رسيدن به اون هدف مشخص بشه ... يادتونم نره رهبر يک جامعه حکم سر داره براي بدن، سر رو بزني بدن خواه ناخواه مي افته حالا هرچي اون بدن تنومند باشه و بازوان پرتواني داشته باشه، سر هم اگه دچار بيماري بشه اونو نمي برند و از بين نمي برند، درمان مي کنند، تمام بدن کمک مي کنند تا آفاتي و امراضي که دور و برش هست از بين برند ... من هميشه به اين ديد به قضيه نگاه مي کنم!
