سلام
نفستون از جاي گرم بلند ميشه!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
مخالف اهداف دولت نهم نيستم. خودم هم به دکتر احمدي نژاد رأي دادم و به تلاش و پشتکارش ايمان دارم.
قصد خراب كردن زحمات دولت را هم ندارم. و متشكر هم هستم.
ولي دولت بيشترين چيزي كه روش تأكيد ميكنه رفاه مردم هستش. نجات مردم از گراني ها شعاري بود كه هميشه ميداد.
بر فرض که همه ي اين دلايلي که گفتيد صحيح باشه ولي اونايي که حقوقشون زير سيصد هزار تومنه بايد چيکار کنند؟
کسي که ماهي دويست سيصد هزار تومان بيشتر حقوق نميگيره. خرج کرايه خونه و قبض آب و برق و ... هم بماند. چطوري مي تونه از پس اين گراني ها بر بياد؟
نگيد الان بيشتر مردم بالاي سيصد هزار تومن حقوق ميگيرند. به خدا قسم ميشناسم کسي را که بيست و شش ساله که در يکي از نهاد هاي نظامي مشغول به خدمت هستش. جايي که همه فکر مي کنند اوضاع کارمنداش توپه. در حالي که حقوقش به سيصد و پنجاه هزار تومن در ماه هم نميرسه و براي تهيه جهيزيه چهار تا از دختراش اونقدر وام گرفته که از حقوقش فقط صد و اندي باقي مي مونه.
حالا با اين مقدار چطوري ميتونه خرجش را در بياره و راضي باشه به اينکه اين گروني ها به خاطر پيشرفت اقتصادي کشورشه؟!!!!
با وجود اين اونقدر معرفت داره که هيچ وقت گله نميکنه و از نظام و انقلاب حمايت مي کنه و صورتش را با سيلي سرخ نگه ميداره.
اون دسته اي که در قسمت پنجم گفتيد ما بدبخت بيچاره ها هستيم که هم ورود به دانشگاهمون فوق العاده سخت و دشوار بود هم الان امکان استخدام برامون وجود نداره.
يادمه ده يازده سال پيش وقتي کنکور ميدادم اولويت قبولي با نظام قديم بود تا زودتر ردشون کنند. از يک ميليون و پانصد هزار نفري که در رشته انساني شرکت کرده بودند کنکور دانشگاه فقط ده هزار نفر براي رشته هاي روزانه ميخواستند.
فقط ده هزار نفر!!! روزانه و شبانه و پيام نور و ... همه سر جمع سي هزار نفر. بقيه يک ميليون و پانصد هزار نفر مي موندند براي سال بعد. با وجودي که از نظر تحصيلي و علمي دانش آموز زرنگي بودم ولي سومين بار در کنکور سراسري دانشگاه قبول شدم و هر کسي ميشنيد به من به چشم يک تنبل نگاه مي کرد. فشار هاي عصبي که به ما نوجوان هاي ده سال پيش وارد شد خيلي سخت بود.
الان الحمد لله وضع نوجوونا خيلي بهتره و بايد قدر بدونند.
شکر خدا استخدام هم که ....