سلام

هنوز مطلبی برای این‏جا آماده نکردم. فقط اومدم دو تا خبر بهتون بدم:

1. وبلاگ گروهی «خطّ مقدّم» چند وقته کار خودشو شروع کرده. امروز به عنوان یکی از نویسندگان خط مقدم، یه پست توش گذاشتم که خوندنش خالی از لطف نیست. بد نیست یه نگاهی به همه‏ی پست‏های خط مقدم (که تعدادش از تعداد انگشت‏های یه دست تجاوز نمی‏کنه) بندازین و اگه احساس کردین دغدغه‏هاتون با اعضای خط مقدم یکیه، ما رو مطلع کنین تا مقدمات پیوستن شما رو به این وبلاگ گروهی فراهم کنیم.

http://khattemoqaddam.blogsky.com

2. چند ساله که بحث عید فطر توی ایران مشکل‏ساز شده و خیلیا سردرگم می‏شن که بالاخره ماه رمضون رو 29 روزه حساب کنن یا 30 روزه! هر کی یه نظری میده و خبرهایی هم از قول مراجع عالی‏قدر شنیده می‏شه که مردم رو چند دسته می‏کنه! برادر عزیزم سید کمیل این بحث رو کاملاً موشکافی کرده و همه‏ی شبهات رو برطرف کرده که پیشنهاد می‏کنم حتماً یه سر بزنید و اون مطلب رو بخونید و عزیزانتون رو هم آگاه کنید:

مسئله‏ای به نام استهلال (کلیک کنید)

شب قدر برای خیلیا دعا کنید ..... منم یکیش لطفاً!

شهرداری، یک چراغ پرفروغ سر کوچه‏ی محله‏مان نصب کرد. اهالی محل، اهلیت نداشتند! با سنگ آن را شکستند و محله در خاموشی فرو رفت. خاموشی را می‏پسندند، چون راحت‏تر دزدی می‏کنند، راحت‏تر به ناموس مردم تجاوز می‏کنند، راحت‏تر...!

شهرداری می‏دانست. یک لامپ دیگر به جای لامپ شکسته نصب کرد. آن را نیز شکستند. شهرداری دوباره نسبت به تعویض لامپ اقدام کرد. چراغ سوم را نیز خاموش کردند. چراغ چهارم...

برای یازدهمین بار، شهرداری چراغ شکسته را نو کرد. آن را نیز خاموش کردیم. شهرداری فهمید که دیگر فایده ندارد! لامپ دوازدهم را نگه داشت تا وقتی که بفهمیم ارزش روشنایی را و منزجر شویم از تاریکی! چراغ دوازدهم وقتی روشن می‏شود که ثابت کنیم آن را حفظ خواهیم کرد. صدها سال در خاموشی به سر بردیم و همه‏ی حیثیت خود را باختیم. سی سال است که شمع کوچکی را پاسداری می‏کنیم تا ثابت کنیم دیگر بزرگ شده‏ایم و لیاقت چراغ را داریم! از تاریکی متنفر شده‏ایم. هزاران پروانه فدای این شمع شدند، زیرا به خوبی درک کردیم معنای سخن پیرمان را که «پشتیبان شمع باشید تا به مملکت شما آسیبی نرسد»!

کاش زودتر می‏فهمیدیم بدون نور، خواندن قرآن محال است!

جان‏مان به لب آمد. تا کی در انتظار چراغ بمانیم؟!

اللهم عجل لولیک الفرج

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پ.ن. 1: بزرگ‏ترین تفاوت وبلاگ با دیگر رسانه‏ها اینه که هر وقت حرفی برای گفتن داری توش می‏نویسی و مثلاً مثل روزنامه مجبور نیستی هر روز پُرش کنی!

پ.ن. 2: عیدتون مبارک.

سلام

پیش‏نوشت: این بار هم پستم طولانی شد. به تجربه برام ثابت شده که پست‏های طولانی مشتری کمی داره... ولی عیبی نداره..... حرفائیه که باید گفته بشه! به نخوندنش می‏ارزه!!!

ــــــــــــــــــ

آن زمان که کشور عزیزمان ایران از داشتن بزرگ‏ترین دانشمندان به خود می‏بالید، کشور ژاپن جزء کشورهای عقب‏افتاده محسوب می‏شد. ژاپن، تا زمان بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی، در اقتصاد حرفی برای گفتن نداشت. چه شد که ناگهان به چنین قدرتی تبدیل شد که محصولاتش سراسر گیتی را در مشت خود گرفته است؟ علت پیش‏رفت سریع ژاپن به سوی توسعه چیست که ما ایرانیان از آن بی‏بهره‏ایم؟!

پیش‏رفت ژاپن را باید در پیشینه‏ی فرهنگی آنان جست‏وجو کرد. فرهنگ سامورایی که در طول زمان به صورت خفته درآمده بود، به یک‏باره بیدار شد و این‏چنین موجبات شکوفایی یک ملت را رقم زد. در ادامه به برخی چارچوب‏های اصلی فرهنگ سامورایی اشاره می‏کنم تا مقایسه‏ای ذهنی با عملکرد خود داشته‏باشیم...

1. کار جمعی: در فرهنگ سامورایی، هدف سازمانی بر هدف شخصی ارجحیت دارد. مطرح شدن شخص در فرهنگ سامورایی جایگاهی ندارد. ژاپنی‏ها، علم روز دنیا را به دست گرفته‏اند و از آن به بهترین شکل ممکن استفاده می‏کنند، ولی هرگز کسب رتبه در المپیادهای علمی و ... را هدف قرار نمی‏دهند.

2. بهترین بودن: سامورایی‏ها برتری‏جو هستند و در هر زمینه‏ای که وارد می‏شوند می‏خواهند بهترین باشند. می‏خواهند بهترین خودرو را تولید کنند، بهترین تلویزیون را صادر کنند، بهترین... . در میهن عزیزمان ایران، مصادیق این ضرب‏المثل زیبا به وفور جریان دارد:

!The enemy of BEST is often GOOD

یعنی معمولاً «خوب» دشمن «بهترین» است! می‏خواهیم یخچال تولید کنیم، می‏گویند اینجا را عایق‏بندی کنید تا صدای یخچال قطع شود،‏ می‏گوییم «خـــــــــوبه آقا! مگه کی میخواد استفاده کنه! همینجوری خوبه! کفایت میکنه!». می‏خواهیم زعفران ایران را برای صادرات بسته‏بندی کنیم، «همین بسته‏بندی و برچسب‏کاری خوبه! ارزش نداره...»!
ارزش ندارد «بهترین» باشیم؟؟؟

3. وفاداری: در فرهنگ سامورایی، افراد تا پای جان به سازمان خود وفادارند و حتی اگر وجود خود را برای بقای حیات سازمان مضر ببینند، دست به خودکشی می‏زنند! هرگز فراموش نمی‏کنم که دولت ژاپن برای رفع کمبود برنج کشورش، از آمریکا برنج وارد کرد، ولی ژاپنی‏ها در خیابان دست به تظاهرات زدند و گفتند حتی اگر از گرسنگی بمیریم، جز از برنج خود مصرف نخواهیم کرد! متأسفانه در ایران اسلامی به محض این‏که مردم با مشکلی مواجه می‏شوند، از زیربنا انقلاب و مسئولین کشور را زیر سؤال می‏برند!

4. احترام به قانون: در فرهنگ سامورایی، سزای اهانت به قانون پذیرفته‏شده «مرگ» است! قانون‏مداری در همه‏ی اعمال و رفتار سامورایی‏ها موج می‏زند. یکی از دوستانم که به ژاپن سفر کرده بود تعریف می‏کرد که در یکی از بزرگراه‏های ژاپن، مشکلی پیش‏ آمد که اتومبیل آنان متوقف شد. وی افزود: حدود 50 دقیقه همان لاین بزرگراه به خاطر تراکم ترافیک مسدود بود، ولی هرگز هیچ‏یک از خودروها از آن لاین خارج نشد و به خطوط دیگر نرفت و هم‏چنان اتومبیل‏های دیگر با سرعت فراوان در لاین‏های دیگر بزرگراه در حال حرکت بودند!!! متأسفانه در ایران اسلامی، اکثر مردم تنها تا جایی به قانون احترام می‏گذارند که آن را همسو با منافع خود تشخیص می‏دهند.

5. فرمان‏پذیری: شخص رهبر در فرهنگ سامورایی، قانون ناطق است و اطاعت بی چون و چرا از وی اولویت اول سازمان محسوب می‏شود. هرگز فراموش نمی‏کنم که رئیس‏جمهور ژاپن برای صرفه‏جویی در مصرف برق، در تلویزیون ظاهر شد و استفاده از لباس خنک را به جای کت‏وشلوار رسمی جهت استفاده در ادارات توصیه نمود و همه اطاعت کردند... . در کشور عزیزمان ایران، ولی معظم فقیه بارها امر به تولید علم، نهضت نرم‏افزاری، صرفه‏جویی، نوآوری و ... کرده‏اند. به راستی کدام‏یک از ما در زمینه‏ی اجرای فرامین ایشان گام برداشته‏ایم؟! آیا عید سعید فطر که ایشان امر به صرفه‏جویی کردند، تغییری در رفتار مصرفی ما ایجاد کرد؟! آیا به تولید علم پرداختیم؟! در سال نوآوری و شکوفایی سهم ما از «لبّیک» چیست؟!

ـــــــــــــــــــ

فرهنگ سامورایی، در برابر فرهنگ بسیجی (به معنای واقعی کلمه) بسیار بسیار ضعیف است. فرهنگ بسیجی در گوشت و پوست و استخوان ما ایرانی‏ها ریشه دوانده است و جنگ تحمیلی آن را از قرن‏ها خواب بیدار کرد، ولی متأسفانه دوباره داریم آن را می‏خوابانیم! برای بسیجی‏هایی که روی مین می‏خوابیدند تا عملیات شکست نخورد، هدف شخصی مهم‏تر بود یا هدف سازمانی؟! هنگامی که امام امت فرمان می‏داد فلان‏جا باید آزاد شود، همین یک جمله کافی بود تا جان‏برکفان بسیجی همه چیز را در راه اجرای فرمان مولایشان فدا کنند. بسیجیانی هم‏چون شهید دکتر بهشتی، پروفسور مصطفی چمران، شهید زین‏الدین (رتبه‏ی ممتاز ورود به دانشگاه) و ...

...

روحیه‏ی بسیجی را در خود و جامعه زنده نگه داریم...

ـــــــــــــــــــ

پس‏نوشت: ای خدا، من باید از نظر علم از همه برتر باشم تا مبادا که دشمنان، مرا از این راه طعنه زنند. باید به آن سنگ‏دلانی که علم را بهانه کرده و به دیگران فخر می‏فروشند ثابت کنم که خاک پای من هم نخواهند شد. باید همه‏ی آن تیره‏دلان مغرور و متکبر را به زانو درآورم، آن‏گاه خود، خاضع‏ترین و افتاده‏ترین فرد روی زمین باشم.

(مناجات شهید چمران در دوران دانشجویی در آمریکا)